...Meg son nefeslerini acı içinde verirken "Keşke ölmeseydim de öldürseydim. ÖLÜMDEN KORKMUYORUM. " dedi ve gözlerini kapadı. Vücudundaki ağrı kaybolmuştu. Derin bir nefes alarak etrafına baktı. Karanlıktı ve Meg kıynaştıkça poşet çıtırtıları geliyordu. Doğrulmaya çalıştı ama bir şeyin içindeydi ve çıkamıyordu. Ellerini öne doğru uzattı ve engeli önünden kaldırmak için var gücüyle ittirdi. Eline fermuarın dişleri değdi. Çabucak ucunu bulup fermuarı açtı. Yavaşça kafasını kaldırarak etrafına bakındı. Soğuk bir odadaydı ve bir sedyenin üstünde oturuyordu. Burası bir morgdu. Meg ayağa kalktı ve vücuduna baktı. Vücudunda bir anormallik yoktu ama çırılçıplaktı. Meg birden telaşa düştü. Ona ne olmuştu böyle ? Belki bir ruhtu yada ölmüş ve tekrar dirilmiş bir ceset. Meg korku içinde duvarın en dip köşesine sokuldu. Üşüdüğü için sedyedeki örtüyü çekip üstüne doladı. Yatmış olduğu sedyeye tekrar tekrar baktı ama orada ceset falan yoktu. Birden morgun tüm lambaları söndü. Meg' in nefesleri hızlanmıştı. Aniden gök gürlemesine benzer bir ses işitti ve ardından morgun betondan zemini yarılarak açıldı. Meg bunları gözünü kırpmadan izliyordu. Yerin altından muhteşem bir şekilde bir melek yükseldi. Meg hayretle inledi. Melek bunu duyunca bir kahkaha attı. Sonra meleğin etrafında loş ışıklar yandı. Melek Meg' e doğru hareket ederken Meg meleğe dikkatli bir şekilde bakıyordu. Gece gibi siyah kanatları, muhteşem karın kasları vardı. Meg daha meleğin yüzüne bakamamıştı. Melek Meg' in tam önünde durdu. "Kraliçem benden korkma. " dedi. Meg şaşkın bir ifadeyle meleğe bakıyordu. Bu sefer meleğin yüzüne bakabildi. Aman tanrım! Melek o kadar güzel ve baştan çıkarıcıydı ki Meg ağzını kapamayı unuttu. Melek bunu görerek gülümsedi. Meg' in aslında şimdi kalbi çıldıracak gibi atması gerekliydi ama kalbini hissetmiyordu. Meleğin kara gözleri Meg' i içine çekmek ister gibi bakıyorlardı. Saçları da siyahtı ama gece gibi, sonsuzluk gibi, boşluk gibi... Meg kendini toplayarak " Sende kimsin? " dedi. Melek küstahça tekrar güldü ama bu gülüşü bile o kadar muhteşemdi ki Meg içinde kaybolmak istedi. Melek tekrar konuştu " Senin ölümsüz aşığınım. Sen şu anda dönüm noktasında olan bir fanisin. Kararını ver kraliçem. Benimle gelecek misin yoksa sonsuza dek ölü olarak mı kalacaksın? " dedi. Meg bir anda sudan çıkmış balığa döndü. Gerçektende kaderinin dönüm noktasındaydı. Son nefesinde ölmeyi değil öldürmeyi tercih etmişti. Belki bu melek istediklerini yerine getirirdi. Meg " Bir şartla. Ben ancak öldürmek için sonsuzluğu tercih ederim. " dedi. Melek Meg' in gözlerinin içine bakarak " Tabiki kraliçem. " dedi ve saygıyla önünde eğildi. Meg memnun olmuştu ve gülümsüyordu. Melek elini Meg' e uzattı. Meg hiç tereddütsüz meleğin elini tuttu. Ayağa kalktığında üstündeki örtü yere düştü. Melek Meg' in bedenine uzunca bakarak " Kraliçem kusursuzsunuz ama diğerleri sizi böyle görürlerse akıllarını kaybedebilirler. " dedi ve kanatlarını kendi bedenine sardı. Neredeyse saniyenin bir bölü dördünden az bir süre içinde kanatlarını tekrar açtı. Elinde muhteşem bir elbise vardı. Elbise gerçektende kısaydı ama göz alıcıydı. Siyah dar bir deriden yapılmıştı. Elbisenin altından kırmızı danteller sarkıyordu. Sırtında derin bir dekolte bulunduruyordu. Kolları uzundu ama kollardan aşağı indikçe bolalıyordu ve uçlarından kan damlaları gibi kırmızı boncuklar sarkıyordu. Meg ellerini uzattı ve melek elbiseyi Meg' in ellerine koydu. Meg elbiseyi giydi ve kendi etrafında döndü. Melek " Kraliçem inanın muhteşem ötesi bir güzelliktesiniz. " dedi. Meg gülümsedi. " Kusursuz melek söyle bana ismin nedir? " dedi. Melek " Kraliçem benim adım Adonis. " dedi. Meg tarih derslerinde bu ismi duymuştu. Adonis erkeklik ve bereket tanrısıydı. Güzeller güzeli Afrodit bile Adonis' e aşık olmuştu. Persophone de Adonis' e aşık olunca ikisi arasında kavga bile çıkmıştı. Çünkü Adonis çok güzel bir erkektir. Meleğin bu adı almasına şaşmamak gerekirdi çünkü o da çok güzeldi. Adonis elini Meg' e uzattı. Meg gülümseyerek Adonis' in elini tuttu. Yerin altı büyük bir sarsıntıyla tekrar açıldı ve Meg ve Adonis o yarığın içinde kayboldular. Göz açıp kapayana kadar yerin 9 kat altına inmişlerdi. Meg Adonis' e dönerek " Burasıda neresi Adonis? " dedi. Adonis gülümseyerek " Burası sizin kraliyetiniz. Buradaki her şey sizin Kraliçem. " dedi. Meg' in yanından soluk bir siluet geçti. Meg Adinos' a soran gözlerle baktı. Adinos " Bu Azmıç' tır kraliçem. Şeytani bir ruh olduğundan belli bir görüntüsü yoktur. İnsanlara düşmandır, kurbanları tek başına yola çıkan insanlardır. Azmıç bu insanları onu tanıyan birisinin sesiyle çağırır. İnsan dönüp cevap verirse Azmıç'ın buyruğu altına girer. Azmıç da bu insanı kayalıklardan aşağı atar. " dedi. Sonra Meg dev bir yılan gördü. Adomid Meg' in baktığı tarafa bakarak " Bu Basilisk' tir. Devâsa ölçülerde, binlerce yıl yaşayabilen bir yılandır. "Yılanların Kralı" olarak da tanınır. Sadece zehirli dişleriyle değil, bakışlarıyla da öldürebilir. Ağzından ateş çıkar ve sadece tıslamasıyla da öldürebilir. " dedi ve eliyle güzel bir kadını gösterdi " Bu Çay Ninesi' dir. Yaşlı kadın kılığında, çayda (ırmakta) yaşar. 'Çay Ninesi', köprüden geçerken suya çok bakılırsa kızar ve insanın başını döndürür. Başı dönen insanın gözleri kararır ve çaya düşer. " dedi ve sonra altın fesli bir yaratığı gösterdi. Bu yaratığın sağ eli delilkti. " Enkebit; uyuyan insanların boğazlarını sıkarak onları boğmaya çalışır. Kraliçem biraz dinlenin. Zamanla hepsini öğreneceksiniz. Bu Karanlık Krallık sizin Hera Hemsut ." dedi. Meg bu isimlerin anlamlarını biliyordu. Hera kötülük tanrıçası, Hemsut sonsuzluğun tanrıçasıydı. Demek gerçek ismi buydu. " Artık karanlık sonsuzlukla ve ölümle birleşerek evrene hükmedecek. İnsanlara ölümü defalarca tattıracağım. " dedi ve karanlık kahkahalarıyla etrafı çınlattı.
Konu: Meg Karanlıklar Kraliçesi ve Elf Kızı 
Perş. Haz. 10, 2010 2:03 pm
